ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

. επιδιώκετε να έχετε συχνή επαφή με το δάσκαλο του παιδιού σας. Θα είναι χρήσιμο να ενημερώνεστε τακτικά για την πρόοδό του στο σχολείο, για τα αδύνατα σημεία του που έχει εντοπίσει ο δάσκαλος, για τα μαθησιακά κενά που τυχόν έχει. Έτσι, με τις οδηγίες του δασκάλου και τη δική σας συνεργασία, το παιδί θα καταφέρει να τα ξεπεράσει και να τα καλύψει γρήγορα.

… μπείτε στη θέση του παιδιού. Μην προσπαθείτε να μπείτε στο ρόλο του δασκάλου στο σπίτι, να παριστάνετε δηλαδή το δάσκαλο στο μικρό σας μαθητή, δημιουργώντας πιθανά προβλήματα στη μεταξύ σας σχέση. Εσείς είστε ο γονιός του, κι αυτό που θα είναι μάλλον προτιμότερο να κάνετε, είναι το να προσπαθήσετε να θυμηθείτε τα δικά σας σχολικά χρόνια ή το να βάλετε τον εαυτό σας στη θέση του παιδιού. Να δείτε δηλαδή το πρόγραμμά του από τη δική του σκοπιά: ότι γυρίζει από το σχολείο και πρέπει γρήγορα να αρχίσει και να τελειώσει τα μαθήματά του, για να προλάβει κατόπιν και τις εξωσχολικές του δραστηριότητες, αλλά να ξεκλέψει και λίγο χρόνο για παιχνίδι.

… σέβεστε τη δουλειά του. Εξηγήστε στο μικρό ότι, όπως εσείς έχετε τη δουλειά σας που πηγαίνετε καθημερινά, έτσι κι εκείνο έχει το σχολείο και το διάβασμα των μαθημάτων του. Πολύ απλά, αντιμετωπίστε τη μελέτη των μαθημάτων του με «σεβασμό». Δηλαδή, ως κάτι πολύ σπουδαίο, ως μια σοβαρή εργασία, για να την εκλάβει κι εκείνο έτσι.

… ενισχύεται την αυτοπεποίθησή του. Ενθαρρύνετε το μικρό σας όσο περισσότερο μπορείτε γι’ αυτό που κάνει -κυρίως για την προσπάθειά του-, ώστε να αγαπήσει και να αποκτήσει ακόμα περισσότερα ερεθίσματα για μάθηση. Πείτε του πολλά «μπράβο»! Δείξτε του τον ενθουσιασμό σας, το ενδιαφέρον σας για όλα τα καινούρια πράγματα που μαθαίνει. Δώστε του απλόχερα τους επαίνους σας για την καλή επίδοσή του. Αναφέρετέ του πόσο βελτιώνεται μέρα με τη μέρα, εμψυχώστε το, δείξτε του εμπιστοσύνη ότι μπορεί να τα καταφέρει ακόμα καλύτερα!

… δείχνετε ανοχή. Ειδικά για τα πρωτάκια, να θυμάστε ότι πιθανόν να χρειαστεί να δείξετε λίγη ανοχή στο διάβασμα στο σπίτι, τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα (μέχρι δηλαδή να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της ζωής τους, σ’ αυτή την πρωτόγνωρη φάση που μόλις μπήκαν).

Δεν πρέπει να…

… εκνευρίζεστε. Είναι ανθρώπινο, μερικές φορές, όταν κάθεστε δίπλα στο μικρό σας για να του εξηγήσετε κάτι που δεν έχει καταλάβει ή για να ελέγξετε τα μαθήματα που έκανε, η κούραση που έχετε από τη γεμάτη με υποχρεώσεις μέρα που περάσατε, να σας οδηγεί χωρίς να το θέλετε ή παρ’ όλη την καλή πρόθεση που έχετε, στο να αρχίσετε να μιλάτε πιο δυνατά και έντονα, προκαλώντας ταυτόχρονα την αντίδραση του παιδιού και καταλήγοντας με δυο λόγια σ’ έναν εντονότατο καβγά. Σίγουρα, το να παραμένετε ήρεμη κάθε φορά την ώρα του διαβάσματος, δεν είναι κάτι εύκολο. Γι’ αυτό, έχετε κατά νου ότι θα χρειαστεί πολλές φορές να οπλιστείτε με αρκετή υπομονή αν θέλετε να έχετε στο σπίτι την κατάλληλη, ήρεμη ατμόσφαιρα για μελέτη.

… πιέζετε το παιδί. Να θυμάστε ότι η έντονη πίεση προς το παιδί από έναν αγχωμένο και εκνευρισμένο γονιό, για να κάνει καλύτερα τα μαθήματά του, μπορεί τελικά, αντί για την άριστη επίδοση, να φέρει ακριβώς τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Με άλλα λόγια, να πέσει ακόμα περισσότερο η επίδοση του μικρού μαθητή στο σχολείο και, επιπλέον, να του δημιουργηθούν άγχος και φόβος. Όσο πιο ήρεμοι και σταθεροί στην οργάνωση της μελέτης του είσαστε, όσο περισσότερη εμπιστοσύνη δείχνετε στις ικανότητές του, τόσο καλύτερα θα αποδώσει.

… παρεμβαίνετε. Το να κάνετε εσείς τα μαθήματα του μικρού σας, να του δίνετε έτοιμες τις λύσεις, τις απαντήσεις, να ζωγραφίζετε αντί για εκείνο και γενικά να παρεμβαίνετε στις δικές του εργασίες, είναι βέβαιο ότι δεν θα του προσφέρει καμία θετική βοήθεια, ούτε θα συμβάλει στο να μάθει να αυτενεργεί. Αντίθετα, το παιδάκι θα μάθει να στηρίζεται για τη δική του δουλειά στο γονιό του, ενώ, παράλληλα, πιθανόν να δημιουργηθεί στο δάσκαλό του μια λανθασμένη, «αλλοιωμένη» εικόνα της επίδοσής του. Να θυμάστε ότι ο μικρός μαθητής έχει ανάγκη την καθοδήγησή σας και όχι την παρέμβασή σας.